Deze twee lieve, kwetsbare hondjes kwamen begin 2009 vanuit Andalusie naar Friesland en vonden een thuis bij
Michiel de Ruiter en Dirkje Plantinga in Bolsward. Bij de foto van Niki stond 'een hondje van 4 maanden dat hier
al veel te lang zit en maar niet wordt gezien' en toen stond daaronder 'en dit is zijn broertje', een nog kleiner hondje
met een 'centenbakkie-bekkie'. De beelden van deze twee kleintjes achter het gaas in de refugio raakten diep.

Door deze adoptie kwamen we in contact met de refugio in Padul. Frits en Ria haalden Kaisser zelf op en
Michiel en Dirkje gingen al snel na de adoptie een paar dagen naar Spanje om de refgio te bezoeken en
kennis te maken met het Spaanse echtpaar Ana en Jesus die dit zware, maar liefdevolle werk doen.
Wij zagen toen de uiterst sobere omstandigheden. Het meer dan eenvoudige terrein van zand en stenen
op een heuvel, de simpele hondenverblijven, die in de winter veel te koud en in de zomer veel te heet zijn
en verder eigenlijk niks. Geen steun van de Spaanse overheid, enkel tegenwerking van gemeente en politie.
En ondanks het eeuwige gebrek aan middelen, toch met geduld en liefde steeds weer nieuwe verschoppelingen
opvangen, soms in deplorabele toestand binnen gekomen en heel vaak met trauma's van een zwervend bestaan,
mishandeling, verwondingen, als puppy van een paar weken gedumpt enz. Dit alles raakte ons en deed ons
besluiten deze refgio, waar gemiddeld zo'n 75 tot 100 honden verblijven, te blijven steunen.

Ja en dan gaan er meer treinen lopen. Via dit werk kwamen we ook in contact met Rolda Nederland,
een organisatie die een Roemeens asiel in Galati in Roemenie ondersteunt en bemiddelt bij adoptie van
hun honden in Nederland.Ook weer een indrukwekkend verhaal van een Roemeense vrouw,
die zo’n 13 jaar geleden is begonnen en nu een asiel met minstens 500 honden runt. Het is haar gelukt om
in dit straatarme land een grote bijdrage te leveren aan het immense leed van al die zwerfdieren.
Zij adopteert naar meerdere landen, zet zich in voor vele campagnes om het probleem van de zwerfdieren
te verminderen, om beter en verantwoorder met dieren om te gaan, en ontvangt vele vrijwilligers uit het
buitenland voor tijdelijke stages.

Ook kwamen er individuele situaties op ons pad die nijpend waren: een hond die door ziekte levenslang
(dure) medicatie nodig heeft, een zwaar gewonde hond die operaties en hulpmiddelen nodig heeft, iemand
die door persoonlijke omstandigheden de kosten van de dieren (tijdelijk) niet meer op kan brengen etc.etc.
De aanleiding om al deze steun en activiteiten recent onder de noemer van een Stichting te brengen was de
acute noodsituatie die zich voordeed in Padul bij Ana en Jesus. Op een dag stond er plotseling een aantal agenten
in de refugio. De dagen daarop werd alles gecontroleerd: elke hond werd bekeken, alle regels voor bouwvergunningen,
hygiene etc. werden nagelopen. Wetten en regels die naar willekeur al dan niet nageleefd worden (de corruptie
is groot, zeker in de bouw) waren nu van stal gehaald en natuurlijk voldoet zo’n straatarme refugio daar niet aan.
De boodschap was duidelijk: of voldoen aan alle eisen of sluiting op korte termijn waarbij alle honden gedood
zouden worden. En waarom dit alles: belangen. Niet vanwege zorg voor een goede dierenopvang, integendeel:
belang bij de grond. Verder op deze site vindt u de informatie over de voortgang van de bouw van een nieuwe
refugio en hoe u ons kunt steunen bij dit omvangrijke project.

Dirkje